Aidiyet
Hande ŞarmanSözler ve Alıntılar
Olmak istediğimiz kişi, olmaya başladığımız kişi, olduğumuzu sandığımız kişi ve olduğumuz kişi arasındaki farklar o kadar enteresan ki..
Ne pahasına olursa olsun, beğenmediğim o çirkin insanlara dönüşmeyecektim. Kendisinden ve kendisine benzeyenlerden başka herkesten nefret eden o sığlar gibi olmayacaktım. Asla.
Tehlikeli olabilirdi.İnsanlar sevdikleri şeyleri kendilerine saklamakla, onların özgürlüklerini kısıtlamakla ve hatta hapsetmekle ünlülerdi.
"Adıma salkım söğüt diyorlar," Dibine varıp dertlerini anlatanların yüzünden eğilmiş bükülmüş yazık, "diyorlar. Ancak ben, yüklendiğim dertten beli bükük, alelade bir ağacım."
Sayfa 27Kitabı okudu
Kendimi bir bütün halinde hissetmek için farklılıklarımdan arınmak zorunda değilim.
‘Otur, dur, kal, diğerleri gibi ol ki işimiz kolay olsun, kendini özel sanma, çıkıntılık etme, icat çıkarma. Nedir yani? Hiç yol alma. Olduğun yerde kal. Bir şeyleri görme. Bir şeyleri merak etme. Hiçbir şeyi başarma. Kendini bilme, bilirsen de sevme. Buna zamanın bile olmasın. Öyle sıkı sıkıya bağlı ol ki sana verilmiş role... Şu yaşa geldiğinde bunu yap, bu yaşta şunu. Ve asla başka şeyler yapıp bizi şaşırtma. Başımıza iş çıkarma. Sonra yaşlan, ya da hastalan. Hikayen bitsin. Öyle sıradan olsun ki kimseyi yormasın. Sus. Küçük harflerle. Sessizce..’
Bu bana çok acımasızca geliyordu. Böyle olmamalıydı. Benim için böyle olmayacaktı.
İnsanoğlu yaşı ne kadar da önemsiyor. Aslında önemsediği yaş da değil. Sanki önü sonu belli bir yaşamı, olabildiğince olaysız yaşanmasını ve bitmesini istiyor herkes. Herkes, herkes için bunu istiyor, diliyor. Hatta ne dilemesi, buna zorluyor.