Amok
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
istenmediğimi hissettiğim yerde tozumu bırakmayan insandım ben, sende kalmak için kendi gururuma ihanet ettim. tut ki bu gece öldüm bakabilecek misin bir daha gökyüzüne..?
Ayrıldıktan hemen sonra başka birisine gitmekte aldatmaktır, sebepsiz giden gideceği yeri çoktan ayarlamıştır bile...
İnsan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.
Sayfa 18
“Sonunda akşam oldu. Ama burada akşam ne kadar da hüzünlüydü! Karanlık çökmesinden, her şeyin silinmesinden, ışığın solmasından başka bir şey değildi! Burada akşam, bir sondu, oysa Paris’te eğlencenin başlangıcıydı. Burada akşam geceyi doğuruyor, orada sarayın salonlarında kenarları altın yaldızlı mumları tutuşturuyor, havayı gözlerde kıvılcımlandırıyor, yürekleri tutuşturuyor, ısıtıyor, kendinden geçiriyor, coşturuyordu. Buradaysa insanı ürkütüyordu.”
Belki de insan, her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.
Çünkü ne kadar hissiz de olsa davranışım onu ürkütmüştü. Şeye benzerdi bu... evet, durun biraz... kendini bir kaatil kovaladığını bildirmek için ardından koştuğumuz birinin, sizi kaatil sanıp ölüme atılmasına benzerdi...
Sayfa 37 - Varlık Yayınları - Yeni Matbaa - İstanbul - 1954Kitabı okudu
Ama durun bir dakika... yine de anlatabilirim belki... amok nedir, bilir misiniz?
- Amok mu?.. Galiba hatırlıyorum. Malezyalıların bir sarhoşluğudur bu...
- Sarhoşluktan daha fazladır... deliliktir. Kitap gibi konuşalım: bir cins insan kuduzudur... duygusuz, öldürücü bir «monomani» krizi; hiç bir alkolün etkisi bununla karşılaştırılamaz.
Sayfa 35 - Varlık Yayınları - Yeni Matbaa - İstanbul - 1954Kitabı okudu