“Stefan Zweig” yazar da kitap beğenilmez mi? Yazar dikkatli psikolojik tahlilleri ve büyüleyici anlatım dilini parlak bir edebî üslupla birleştirme yeteneğiyle kitabı okurken insanı yaşadığı ortamdan soyutlayıp adeta kurgunun içene hapsediyor. Nefes nefese okudum bu eserini.
İnsanların iyi ortamlarda iyi insanlara dönüşmesinden söz edilir sıkça. Akıl sağlığını yitiren insanların da ortamlar, durumlar, kişiler, olaylar sebebiyle çıldırdıklarını kelimeleriyle kafamıza vura vura anlatmış yine. “Kimse mükemmel değil. Kimse aklına, bilgeliğine güvenmesin. Yeterli koşullar sağlandığında herkes bir “amok koşucusu” na dönüşebilir farkındalığını yarattı bu eser bana. Yazarın kendi hayatını kendi rızasıyla sonlandırmasını öğrendiğimde hiç şaşırmadım. Ben okurken kahramanın hissiyatı beni ele geçirdiyse; Zweig’in, olayın kahramanın hissettiklerini hissetmeden yazdığını kim söyleyebilir ?
kitabi bir suredir okumak istiyordum ve nihayet okuyabildim. akici ve yalin bir kitap. fakat olay bana cok anlamsiz geldi. ask desen degil, tutku desen degil. onerecegim bir kitap olmadi. muhtemelen birisi bana gelip bu kitabi alayim mi diye sorsa, korku kitabini almasinin daha iyi olacagini soylerim