Anarşizm Yazıları 1978
Muzaffer İlhan ErdostÖne Çıkan Anarşizm Yazıları 1978 Gönderileri
Öne Çıkan Anarşizm Yazıları 1978 kitaplarını, öne çıkan Anarşizm Yazıları 1978 sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Anarşizm Yazıları 1978 yazarlarını, öne çıkan Anarşizm Yazıları 1978 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
toplumsal değişmenin maddi koşulları yoksa, ve biz, irademizle, bu maddi koşulları dikkate almaksızın, toplumu değiştirmek için zorlandığımızda (anarşizm); ya da tersine toplumsal değişmenin maddi koşulları bulunduğu halde, bu değişmeyi devrimci bir yönde hızlandırmak için gereken devrimci faaliyeti göstermediğimizde (oportünizm), burada, ya teorinin pratiğe yanlış uyarlanmasından ya da teorinin doğru olarak kavranamamış olmasından söz edebiliriz.
anarşizm bir ütopyadır.
anarşizm, toplumsal gelişmenin yasalarını tahlil yerine, eksiksiz bireysel özgürlük üzerine kurulu ütopyacı düşünceleri koyar; bir başka deyişle, maddi koşulların varlığını yadsır.
Anarşizm
her türlü kötülüğün nedeni olarak devleti görür ve devleti yadsır. her türlü merkeziyetçiliği, her türlü otoriteyi, her türlü disiplini yadsır. sınırsız bir özerklik ve bireysel özgürlüğü savunur.
anarşizm, küçük burjuva eğilimidir.
anarko-sendikalizm, daha çok, işçi sınıfının üst katmanlarının burjuvalaştığı (ya da aristokratlaştığı) ülkelerde güçlü olmuştur.
bahçelievler katliamı
şiddeti siyasal devinim için yöntem olarak benimseyen sol gruplara karşı olan tip de, yedi üyesinin, toplu olarak faşist katliamına kurban gitmesini önleyememişti.
devrimci proleteryanın siyasal eylemi, amacı bakımından, devrimci harekete yarar sağladığı zaman, doğru bir eylemdir.
bilimsel sosyalizm ise, "devlet 'ortadan kaldırılmaz' devlet tükenir söner" der
bir toplum, tarihsel süreç içerisinde, kendi doğal gelişmesinden farklı olarak, ne denli başka toplumların etkisinde kalmışsa, onun toplumsal yapısındaki karmaşıklık daha fazladır.
işçi hareketinin birliğini ve bütünlüğünü sağlayan tek şey, işçi sınıfının ideolojisidir ve parti, bunu gerçekleştirecek araçtır.
marks, paul lafergue'a
işçi sınıfı siyasetle uğraşmamalıdır. onun işi, sendikalarda örgütlenmekten ibarettir.