Türk edebiyatında gerek Tanzimat öncesinde gerekse tanzimattan sonra yazarlarımız tarafından sıksık kullanılan mektup, özellikle Tanzimat ve Servet-i Finun dönemlerinde müstakil birer araştırma konusu olacak kadar zenginmalzemeye sahiptir. tanzimattan sonra Avrupa kültür ve edbiyetının özelliklerini kendi toplumuna tanıtmaya çalışan ansiklopedist yazar olarak nitelenen Ahmet Mİthat Efendi tarafından Felsefe-i Zenan'da kullanılan mektup,daha sonra Fatma Aliye Hanım, Nigar Hanım, Halide Edip AdıvarŞükufe nihal, halide Nusret Zorlutuna, Güzide Sabri ve nihayet günümüzde Leyla Erbil gibi kadın yazarlarının kalemiyle güzel örneklere ulaşmıştır. Hikayelerde ise özellikle Servet-i Fünun döneminde yazarlarımızın duygularını ifade etmek için sık sık başvurdukları mektup, Bafralı Yanko, Ziya, Safveti Ziya, Faik Ali, Ahme Hikmet Müftüoğlu, Halit Ziya Uşaklıgil, Mehmet Rauf gibi yazarların kaleminde önemli bir anlatım tekniği olarak kullanılır. Yakup kadri Karaosmanoğlu, Ömer Seyfettin, Reşat nuyri Güntekin, Memduh Şevket Esendal, Sait faik Abasıyanık, Haldun Taner gibi yazarlarımızdan ise mektup, Serveti Finun yazarlarının örneklerinden farklı olarak sadece duyguların ve iç dünyasının yansıması için bir vasıta değil, aynı zamanda sosyal eleştiri aracı olarak da görev yapar.
