Antik Duvak Smyrna
Mehtap AltanSözler ve Alıntılar
“Yağmur, insanoğluna bahşedilen tarifi imkânsız bir arınma metaforu… Öyle ki her yüzyılda, her yaştan insan tarafından misafir edilmiştir anılarına, geleceklerine ve geçmişlerine… Yağmur yeri gelir toprağın çatlak bağrını emziren bir anne olur. Bazen çıkardığı sesle kirlenmiş bir ruhun köşe bucağına değen soluk olur.”
“Vakur duruş ile gurur arasındaki fark, çok ince bir yol ile ayrılır birbirinden. Gurur cehaletten kaynaklanan cesarettir; en korunaklı kaleyi bile içten çökertecek heybeti vardır. Vakur duruşta ise öğrenmeye yönelik istikâmetten kaynaklanan tevazu vardır. Şahsiyeti de bu iki duruş arasındaki ton belirler.”
“Biz edebî seyyahlar, şehirlerin duvağını açarken, o nazlı virdi çeke çeke yolculuğumuzu cümlelerle nikâhlarız. Bunu ilk duyanlar şehir/ilçe/köylerin meczupları olur! Sessiz tanıklar, her zaman en sadık okurlardır… Hayatı okumayı bilmeyenlerin çıkardığı depremlerin altında kalanların imzasını taşımaz mı en hakiki hikâyeler.”
“Umudun genci/ihtiyarı mı olur? demeyin… Umut ölmez, umut yaş alır, umut yol alır, umut ihtiyarlar…”
“Biliyoruz ki hiçbir şehir tamamen yazılamayacak. Unutulan bir çakıl taşı, gizlenen bir hüzün penceresi, açılmayan bir ahşap kapısı ve susmayan nazlı bir virdi mutlaka olacaktır.”
“Kaybolmayan hiçbir ruh, hayal gücünün kıyısında çiçekler açtıramaz.”
“Duvağının altındaki her gelin, güzelliği sorgulanmayacak hazinedir. Belki çocukluğun verdiği bir duru bakıştı bu; belki de hayallerimin bana sunduğu cömert bir bakış açısından ibaretti.”