Aragon
Bahadır GülmezEn Yeni Aragon Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Aragon sözleri ve alıntılarını, en yeni Aragon kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şimdiye dek romancılar dünyaya öykünmekle yetindiler. Sorun artık dünyayı yaratmak . ..
Tutkularımdan söz etmeliyim o halde birinci tekil şahısta.
Bana göre hata ve ölüme eşdeğer olan o yegane tutkumdan
Bağıra hağıra ilan etmeliyim çarmıha geriliyken bile
Sevmek tutkunluğumu....
Kaç kez senin önüne geldim uğultularla dolu bir orman, tufana dönüşen bir pişmanlık, itham eden bir inilti gibi. Yasaklanmış mahcur biriydim, seni renkli tuvaldaki bir figür gibi görmek yasaktı bana...
Yaşamak ne zaman gerçektir söyleyin bana
Yalvarıyorum size
Yaşamak ne zaman gerçektir ne zaman daha gerçektir
yasamaktan ölmek ne zaman gösteridir!
Ne zaman yalan söylemektir ve tiyatrodur!
Harap olmuş bir sabahım ben
Bir mezarlığım hiçbir şey
Benzemiyor bana enkaz halindeki
Bir antik tiyatro kadar
Bir tiyatro ki taştan ve perdenin olmadığı devirden kalma
Duvarlarında silik yazıntılar...
Aşklar vardır zaten bir asma gibi meyvaya durur
Ve damar mavi kaldıkça akar içinden üzüm şarabı...
Aşk bir deniz değildir ne de bir yakarış dili
Gözümüzün dibinde ölür Cezayir menekşesi ezgiler ortalıktan çekilip gider
Ve solar her dudak bir öpücük kondurulduğunda nasıl ki solup giderse bir gül dalından koparıldığında
Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Kapat kapıları
Ölmek daha kolaydır sevmekten
Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam
Sevgilim.
Bir upuzun saç gibi zaman
Soluğun buğulandırıp sildiğin ayna gibi.
Zaman sensin, uyuyan sen
Şafakta ben uykusuz seni beklerken
Sensin gırtlağıma dalan, bir bıçak gibi…
Daha da kötüsü attığım her adımda sevdiklerim suratıma çarpıyor ve daha da kötüsü acılarımın kökeninde sevdiklerim yatıyor ve sevdiğim her şey içimi sızlatıyor sevdiğim her şey kan ağlatıyor ve sevdiğim her şey suratıma indiriyor eziyor inletiyor diz çöktürüyor sindiriyor yerlerde sürüklüyor ve bana bir hain muamelesi yapıp kendini kaybetmiş deli gözüyle bakıyor
Ölemiyorum ölen insan unutur!
Kırbaçla kovalanan bir at gibiyim hani yoldan şaşıp tarlalara dalar ya
Ayaklarım eziliyor basarken taşlara sorunlar üstüme devriliyar
Umudum yok yarınlardan günlük uğraşlarda
bağuluyorum
Acı olan da bu zaten attığım her adımda sevdiğim şeylere çarpıyorum
Birçok başarısızlığı ve düş kırıklığını sürükleyip gidiyorum peşimde
Boğulan bir adamın hainliği var içimde
Denizin bütün acısı boğazıma vuruyor
Kanıtlamam gerekiyor bilmem onca şeyi
Yazık kimi eziyorsam yazık parçaladığım kişiye
Hesabımı görmem gerekir utanarak
Sana dokunuyarum
Her şey yeniden başlıyor
Her şey seninle gerçeklik kazanıyor...
Senin karşına çıktım işe yaramaz bir söz gibi gecenin karanlığında...