"Bisiklet sürmeyi öğretebilirim sana, cesaretin var mı?"
"Yalnız düşmenin, öğrenmenin bir parçası olduğunu kabul etmeden başlayamayız derse. Öğrenmen gereken ilk şeyin denge olduğu doğru değil. Öğrenmen gereken ilk şey, doğal olduğudur düşmenin. İlk ders bitmiştir düştüğünde. Canın yanacak ki, dengenin kıymetini anlayasın."
Edebiyat adımdır, yürümektir, koşmaktır, uçmaktır yeninin yenisine doğru fakat asla oturmak, hareketsizlik, obeziteye göz etmek, maruz kalmak ve çürümek değildir. Edebiyat harekettir, kelamın ayaklanmasıdır, sözün fitliği ve kelam-ı kibarla iç içe girişik olması halidir. Sözün efor sarf ederek güçlenmesi, dayanıklılık testinden geçmesi ve "metin" olarak forma girmesidir. Oturmak metnin azrailidir. Aynı ırmakta iki kez yıkanamamaya yürümek diyoruz veya oturduğumuz halde gitmiyor muyuz bir yere? Bu gidiş nereye? Ece Ayhan'ın tek kelimelik şiiri ile: Cehennete. Yürümek ve vücut kazanımızdaki kanımızı kaynatmaktır, gençleşme iksiridir. Hareketsizlik; hayatı bayatlatmaktır, baygın yaşamaktır, erken ölümdür.
Sayfa 11 - Arka kapak Sayı 29, Şubat, 2018Kitabı okudu
Avıyla empati kuran bir avcının işi zordu. Deniz kaplumbağalarının kesilip parçalandıktan bir saat sonra bile atmaya devam eden kalpleri ihtiyar balıkçıya, "Benim kalbim de öyle, ellerim ayaklarım da onlara benzer." diye düşündürüyordu. Tek başına avlandığından ya kendi kendine ya avıyla konuşuyordu: "Karanlık dünyanda bir takla at; dön, gel, biraz daha kokla. Yiyiver onu." Dua ediyordu sonra ardından: "Tanrım yardım et ona da, yemi yutsun!"
Yalnız düşmenin , öğrenmenin bir parçası olduğunu kabul etmeden başlayamayız derse. Öğrenmen gereken ilk şey , doğal olduğudur düşmenin . İlk ders bitmiştir düştüğünde. Canın yanacak ki , dengenin kıymetini anlayasın.
İnsanın en lüks ve konforlu arabası ayaklarıdır. Onu trafiğe çıkaracak ruhsatı ise aklının ehliyeti verir. Yürümeyi keşfeden ruh , uçak dahi olsa araç ve aracıları hücre hapsinden ibaret görür.
Mümkün mertebe az oturmalı ; açık havada yürürken doğmayan , şenliğine kasların da katılmadığı hiçbir düşünceye güvenmemeli . Ön yargıların hepsi bağırsaklardan gelir.
- Friedrich Nietcsche, Ecce Homo
Bisiklet sürmek biraz alegorik bakarsak , zaten yaşamanın bizatihi kendisine benzemiyor mu sahiden de ? içinde bir başlangıç ve mutlaka bir varış noktasının olduğu ; bir heyecan ve biraz da korkuyla çıkılan yolda düşmenin de devam etmenin bir parçası olabileceği gerçeği , bisikletle hayat arasında bir bağ kuruyor dersek yanılıyor olmayız herhalde.