Arthur Schnitzler'in Hikayelerinden Seçmeler
Arthur SchnitzlerSözler ve Alıntılar
... diğerlerinin acısını kıskanıyorum...
Önsöz'den
Bir varlık , onu tanıyanların hepsi öldüğü ve artık hiç hatırlanmaz olduğu zaman ancak gerçekten ölmüş olur.
Sayfa 11
Aradığınız o huzurun tarifi
Neşeliydiler, çocuklar gibiydiler yine ve işte bu saadetin ta kendisiydi.
Sayfa 115
Nasıl? Ne biçim bir masal bu?
-Nereye?
+ Nereye mi? O gece babamın parayı gömdüğü yere.
-Demek gömmüş!
+Evet, ya... yerini unutmuş.
-Unutmuş mu?
+ Evet , unutmuş . Yirmi sene parasının nerede olduğunu bilmeyen zengin biri olarak yaşamış. Harika, değil mi? Ancak ölüm döşeğinde hatırladı
-Nasıl? Ne biçim bir masal bu?
+Hayır , gerçek bay Kont! Sonra yine aynı hayat! Bitmeyen ıstırap... Zengin olup ihtiyaç içinde kıvranmak ... Sonra ben ! Sonra birden benim elime geçti. Artık ben, bağımsız biriyim...
Sayfa 77
Ah evet yine eski hikaye! Insanlarin gülmeleri garibine gitti. Her zaman aynı şakalar, her zaman alkışlanır, gülünür ve eğlenilir.
Sayfa 17 - Prens'in ZiyaretiKitabı okudu
Bir gazete getirtti , gözleri yanarak ve yalnız okuduğu şeyi düşünmek kesin kararı ile , gazeteyi baştan sona okudu ama tek kelime aklında kalmıyordu...
Sayfa 51 - Kültür Ve Truzim Bakanlığı Yayınları