Asiye
Reyhan GüneşSözler ve Alıntılar
İçini rahatlattığı için artık ağlamayı da seviyordu..
Ve güldüğü zaman bile yüzünde hep aynı hüzünün, aynı dertlerin izleri vardı..
Fakat kendinden de gizlediği bir umudu olmasını dilemişti oysa°°
İslamiyetten önce Arabistanda ki zulüm;((
- Kız kardeşin nerde?
- O, öldü.
- Hastamıydı?
- Hayır babam onu gömdü..!
Gecenin en karanlık olduğu anlarla arkadaştı daha çok. Herkes uyurken kendisiyle baş başa kaldığı anlardı bu wakitler.. Duygu yüklü we sessiz bir yürüyüştü geceler.. Karanlığı sadece bu yüzden sewiyordu.
Sayfa 7Kitabı okudu
"Hüzün" diyordu içinden ; ne zamana kadar bize yoldaş olacaksın...