Bir annem kaldı yanımda bu anlattığım hatıramdan geriye. Sevgisi bitenler hepsi çekti gitti.
Ellerimi göğe açıp yakarıyorum şimdilerde;
Rabbim sen bizi sevgisi daim olan kullarından eyle..
Bir gün belki ortak dostlarımızdan birinin evinde, senin düğününde çekilmiş bir hatıra fotoğrafına rastlayacağım. Beyaz gelinlikle, telli duvaklı hâlin içime kor düşürecek..
En düşkün zamanlarımda, kendimi en yalnız hissettiğim anlarda, kimsem yok diye düşündüğümde belki de.. Bir ayet sarıp sarmalıyor beni daima;
"Kim Allah'a güvenirse O, ona yeter.”
"Beni hiçbir zaman terk etmeyecek olan neyim var ki?” diye düşündüğümde, yalnızca annemin dudaklarından dökülen o dua geliyor aklına;
"Allah önüne doğru insanlar çıkarsın oğlum.."
Yeniden sevmek istediğinde hemen aklına ilk sevdiğin gelir, hani o kötü biten ve hayatına yön veren sevdiğin. Adım atmak istiyorsun korkuyorsun, sevmek sevilmek istiyorsun ama bir türlü o adımı atamıyorsun..
Bizi seven ve sahiplenen insanlara sıkıca sarılmamız gerekiyordu. Ne olursa olsun, nasıl olursa olsun öyle kişilere rastlamamız her zaman mümkün olamıyordu..
Ben nerde yanlış yaptım veya ben neden bu durumdayım. Mutsuz ve yalnız.. Kırgın ve üzgün.. Herkesin mutlaka kendine sorduğu sorular vardır, aradığı ve bulamadığı cevaplar vardır..