Mahire Taş, yaşamını şiirle anlamlı kılmaya çalışıyor; yaşadıklarını bir de şiirin havzasında yoğuruyor. Acılarını, tutkularını, sevdasını şiirin olanaklarıyla yoğuruyor. Sözün büyüsünde yaşamı kavrayıp anlamaya çalışıyor ve bizim de tanık olmamızı istiyor.
Bağışla Beni
Unuttuk kendimizi koşarken hep bir yerlere
İnce benliklerimizi narin sevgilerimizi
Herkes öylesine meşgul ki
Kimsenin içi kaldırmıyor artık kimseyi
Kendi yarattığımız ağıtların tutsağıyız şimdi
Bu yüzden aşk kurtaracak bizden bizi
Ellerinden gözlerinden öperim sevgili aşk
Ellerinle gözlerinle bağışla beni
(Tanıtım Bülteninden)