ne diyeceğimi bilemiyorum, okudukça karakterle bütünleştim, o yolculuğa onunla beraber değil de, kendim çıktım sanki, yaşadıklarını ben yaşadım, hissettiklerini ben hissettim. chloe’yi de ben sevdim.. hem koca bir hayal kırıklığı, hem de garip bir sakinlik hissediyorum üzerimde. belki de okuyuşumun taze oluşundan kaynaklanıyordur, henüz kendime dönemedim diyebilirim. aşkı betimleyemediğimiz sözcüklerle, aklımızdakileri toparlayarak, geniş bilgiler, kalıplar, gerçekler sunuyor bize yazar bu eserinde. felsefe ile birleştirmiş olması ayrıca hoşuma gitti, salt öyle olsaydı da romanın içinde kaybolamasaydım, bu kadar hoş gelmeyecekti bana. çok fazla not aldım, ve şaşırtıcı derecede hızlı okudum. gayet akıcı, temiz bir dili olduğunu düşünüyorum. belki bir ders çıkarma değil fakat kendini anlama süreci gibi. sonunu bildiğimiz, yine de vazgeçemediğimiz şeyler gibi. iyi ki okumuşum!
