Eğer gelişmek, tekâmül etmek istiyorsak, eşimizin, hayat arkadaşımızın da gelişmesine, sadece müsade etmek değil, bunu teşvik etmek ve bunun da ötesinde, yaratıcı bir çaba ile bu gelişmeye iştirak etmek gerekir. Ferdî olarak yaşamayı hedeflediğimiz, yaratıcılık, bağımsızlık, yeterlilik, maddi/manevi güçlenme ve benzeri kişilik özellikleri mutlu olmak için yetmez. Mutluluk ancak beraberce yaşandığında tamamlanır, kalıcı olur. Bu manada, gerektiğinde insan, eşi için bu yönlerinden feragat da edebilmeyi bilmelidir. O zaman, bu yalıtılmış "sözde" ferdî tekâmülün yanı sıra, daha anlamlı bir alternatif ikili varoluş tarzı doğar: Beraberce tekâmül hâli. Benim "can"ım yerini usulca, ikimizin "Can"ına bırakır ve bu "Can", 1 + 1 = 2'den daha büyük bir değerdir