Düşünürlerden biri: "En ibretli olaylar, onları yazan kişinin başından geçer" diyor.
Bu sözün anlamı bence şu olsa gerek:
Esasında her insan, birbirinden güzel olaylarla karşılaşsa da, onları yazıya dökmekten çekiniyor. Diğer bir ifadeyle: 'Yaşamak' denen nimet, iyi ya da kötü taraflarıyla, herkese nasip olsa da 'yazmak' her insana nasip olmuyor. Onların bir kısmı buna cesaret edemiyor, bir kısmı üşeniyor. Bu yüzden de kabristanlar, büyük yetenekler taşıdıkları halde, bunları ortaya koymaktan çekinen insanlarla dolup taşıyor.
Oysa şunu çok iyi bilmek gerek: Allah bize bir yetenek vermişse eğer, (hatta biz böyle sansak da) onu ortaya koymaya canla başla çalışır, vazifemizi yapar; gerisini Allah'a bırakırız.
Bir fidanı dikip gerekirse sulamak, gübresini verip dibini kazmak; arkasından dualarla onun yeşermesini niyaz etmek gerek. Bizim vazifemiz bu. Gerisi de Rabbimizin bileceği iş.
Saygıdeğer hocam Halil Mutlu Bey, hem 'fiilî' hem de 'kavlî' duasını yapan bahtiyarlardan biri. Diktiği fidanın yeşermesini ve Rabbimizin ihsanıyla meyveler vermesini diliyorum. Halil Hocam'a sevgi ve dualarımla...
-Cüneyd Suavi-
(Tanıtım Bülteninden)
