Tükenmeyen ne vardı ki?.. Yaratılan her ne varsa mahkûmdu tükenmeye . Zaman tükenir, ömür tükenir, hayat tükenirdi. Ve ki insan, bütün bu tükenenlerin tam ortasında tükendiğini bilmeden doldururdu vadesini...
Aşk öyle bir efsundur ki onu ancak ehliyle yahut muhatabıyla karşılaşınca anlar insan. Hatta anlamakla kalmaz yaşar. Aşk, insanın gönül dünyasına doğduğunda bahar döner bütün mevsimler.