Ateş ve Su II
İmran TohumcuAteş ve Su II Gönderileri
Ateş ve Su II kitaplarını, Ateş ve Su II sözleri ve alıntılarını, Ateş ve Su II yazarlarını, Ateş ve Su II yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında. Sevdalanmış onun deli dalgalarına. Hırçın hırçın kayalara vuruşuna, yüreğindeki duruluğa.
Demiş ki suya;
“Gel sevdalım ol. Hayatıma anlam veren mucizem ol."
Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa, al demiş; Yüreğim
sana armağan... Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına... Zamanla su, buhar olmaya, ateş kül olmaya başlamış. Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı. Baştan ahularına yazılmış olan kaderi de, yüreğindeki kaderi de alıp gitmiş uzak diyarlara Su.
Ateş kızmış, Ateş yakmış ormanları. Aramış suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu. Bir gün gelmiş, suya varmış yolu. Bakmış o duru gözlerine suyun, biraz kırgın, biraz hırçın. Ve o an anlamış; aşkın bazen gitmek olduğunu. Ama gitmenin yitirmek olmadığını... Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla, işte o zamandan beri, ateş sudan, su ateşten kaçar olmuş. Çünkü Ateş’in yüreğini sadece su, suyun yüreğini ateş alır olmuş...
Su, çoğu zaman ateşe galip gelse de, ateşin de suyu mağlup ettiği anlar vardır. Güçlü olan diye bir şey yoktur bu ikisi arasında. Kimi zaman Ateş, kimi zaman Su. Ama belki günün birinde kışın doğan güneş gibi Su’yu yok etmeyen Ateş... Yazın yağan yağmur gibi, Ateş’i söndürmeyen bir Su olur? Bir araya geldiklerinde belki birbirlerini yok etmezler de, gerçek bir bütün olmayı başarırlar?
"Dünya pembe değil ufaklık herkesin kendine gore bir sorunu var büyük orta küçük hic farketmez bu dünyada derdi olmayan sorunları olmayan tek bir kişinin bile yaşadığını sanmıyorum sen herkese yardim edemezsin güzelim yetisemzsin bile biri bitse diğeri baslar o bitince ise bir diğeri kalbinin bu kadar yüce olmasina izin verme ufakligim çünkü ne kadar iyilik yaparsan o kadar kötülük görürsün" ateş derin bir nefes aldı eli saçlarımi usulca oksamaya devam ediyordu "zarar görmeni istemiyorum melisa sana birşey olmasını istemiyorum ayni sekilde seni paylasmakda istemiyorum guluşunu kokunu sesini en çokta sevgini sadece beni sev sadece benim ol çünkü benim sana herkesten çok ihtiyacım var"
İmran tohumcuKitabı okudu
Ateşin çenesi söylediğim cümleden sonra kasilmıştı "iyi" dedi sertçe başka birşey söylemeden yanından geçip merdivenlere yöneldi öfkeli hali korkunçtu yinede gözden kaybolmadan önce arkasından seslendim "biliyor musun? Benim aşkım sana rağmen bir kar tanesi kadar saf ve masumdu günün birinde seninde bana karşı ayni masumlukta birşeyler hissedeceğine o kadar emindimki ama sen hakli çıktın en başında da söylediğin gibi ben sana gore değildim tıpkı senin bana gore olmadığın gibi" ateş yürümeyi bıraktı birden durdu geri dönebilir bir cevap verebilir yada başka herhangi birşey yapabilirdi ama o hiçbirini yapmadı sadece durdu ve sonra gitti...
Sayfa 83 - Ates ve melisaKitabı okudu
Bir yağmurla başladı bizim hikayemiz ve bir yağmurla son buldu
Acı, tüm gerçekliğiyle kalbimin tam ortasındaydı. Sanki kalbimin her atışı o acıyı besliyordu. Kalbim attıkça o acı oradan hiç eksilmeyecekti.
O, bu zamana kadar karşılaştığım en farklı, en tuhaf, en değişik insandı, çoğu zaman beni çileden çıkarsa da benim ufaklığımdı işte. Her şeyine, her şeyimle değer verdiğim tek kızdı. O inatçı tavrı, beni sahiplenişi, benden bir türlü vazgeçmeyişi, ona yaptıklarıma rağmen hâlâ yüzüme bakıp beni sevebildiğini açık açık söylemesi ve daha sayabileceğim birçok neden varken Melisa'nın kalbimdeki yeri bambaşkaydı. Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördüğüm zaman nasıl sadece bir kız çocuğu diye içimden geçirdiysem, şimdi de sadece benim her şeyim diyordum. Çünkü öyle olmuştu. Öyle olmayı kendi masumluğuyla, kendi elleriyle başarmıştı. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.