En Eski Ateşin Beyaz kitaplarını, en eski Ateşin Beyaz sözleri ve alıntılarını, en eski Ateşin Beyaz yazarlarını, en eski Ateşin Beyaz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
‘tabula rosa”
oku,
gül aksanıyla, kalbinin kuytu dilini,
bilinir sözünün rengi, sen söylemesen de!
oku, ışıldasın o solgun levha,
ve gülün sesiyle çınlayan bakır,
ey, kızıl çiçek merhaba!
içinde güneşin yüzdüğü bir an,
kalbin ipeğinden kesildi bu kızıl levha;
gül ki, bir şiir harfidir,
bir işaret, yankılanır cönklerde
ve karanfil ve cümle kırmızılar,
bekliyor seni, külden bir çöl ortasında
yıldırımla yuvarlanmış bir yaprak,
göğsünde kara bir ben ile lâle,
çağırıyor seni,
yanan bir öfke ile
bir gelincik, kanar zamanın yarasında
ah, söz yiter de bir an,
bir boşluğa döner dünya!
oku ki, ışıldasın o solgun alfabe:
“sözcükten sözcüğe yankı”,
akar şiirden şiire,
cümle güller, merhaba!
panta rei sevgilim, her şey akar
dünya rüzgârlı bir kitap
sayfalar, hevesler, çarşılar akar
ırmağa özenir söz; kavis ve girdap
yeryüzü anılardır
işte bir sıradağ eğilip bakar da
yollar dilenir
gün yanığı düşler, tirşe efsaneler akar
kadehim güneş dolu Alepudelis
uzak bir masadan esiyor rüzgâr
düşü, düşüncesi yaz
söyleşmek için orada şeyler
işte: yolun el kitabında
lir ve karabiber
tenha bir masalda akıyor öğle
delta düşleri . . . aktı gider aktı gider
gün dolmuş , sesinde yanıyor gece
bütün dallarıyla terli bir ağaç
tepede irkilen gökyüzü
ne varsa akıldan uzakta olsun
diyor
bir ses, içi yangınla dolu bir hece