Bir romanda okumuştum. Yazar düşmanın ve suçlunun iyi taraflarını kurtaramamanın trajedisinden bahsediyordu. Bir katili, sonra ne bileyim ben, işte mesela, bir siyasi mahkumu asarken veya müzik sevgisi, sonra başka iyi niyetleri, sonra toplum için hiç de kötü olmayan ümitleri, çabaları ve bütün bunlarla birlikte yapma, yaratma, çalışma gücü de yok ediliyor...