Kuvvetle inanıyorum ki insan, ancak kemâl yolunda belli evreleri tamamladıktan sonra yaşadıklarından pişmanlık duymamayı beceriyor. Bu yönüyle kemâl, hayata dair hiçbir ânın ve anının eleştiriyle idam malzemesi yapılmasına müsaade etmeyecek bir barışıklık hâli... Değil mi ki yaşanan her şey, zorunlu değilse eğer, mümkün olduğu için yaşanmıştır, öyleyse bunların âna dair ve bir daha tekerrür etmeyecek şeyler olduğunu bilmekle varılır kemâle...
Kubilay Kavak