Aydınlık Kapı
Halide Nusret ZorlutunaAydınlık Kapı Gönderileri
Aydınlık Kapı kitaplarını, Aydınlık Kapı sözleri ve alıntılarını, Aydınlık Kapı yazarlarını, Aydınlık Kapı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kendimi toprağından koparılmış, yeni ekildiği toprağında da tutmamış bir zavallı fidana benzetiyorum.
Sayfa 90Kitabı okudu
“— Ona aşkımı feda ettim, dedi.
Sonra devam etti:
— Bunun ne demek olduğunu her fani anlayamaz. Bunu o bile anlayamadı. Fakat ben feda ettiğim şeyin ne olduğunu biliyorum, bunun yanında ‘can’ dediğimiz varlığın zerre kadar değeri yoktur.”
“Bakıştaki altını kurşuna çevrilmiş görmenin ne demek olduğunu bilemezsiniz!..”
“Hiç olmazsa esir yaşamadım. Bu da başlı başına bir saadettir.”
“Tahammülümün tükendiği bir dakikada ona:
— Dinle, hepsini anlatacağım, demiştim.
O:
— Ben anlıyorum, dedi, amma sen anlatma! Sen bunu anlatmaya alışma!.. Dertleşmek ihtiyacında olduğunu biliyorum. Fakat insana bir defterden iyi arkadaş, ondan iyi bir sırdaş olamaz.
Beyaz kağıtlar, dertleri paylaşa paylaşa yüreklerini karartmayı gayet iyi bilirler… Ben de böyle avundum”
“— Anlat bakalım şu sevdiğini, dedi…
— Ah, nasıl anlatayım, nasıl?.. Aşkı anlatabiliyor muyum ki, onu bana ilham edeni anlatabileyim?”
“Bütün ömrüm, erişemeyeceğim nimetlerin, kaybettiğim saadetlerin arkasından hasret çekmekle geçiyor…”
“Evet, siz de beni anlamıyorsunuz. Amma, sizin kadar da anlayabilecek bir dostum, bir yakınım daha yok.”
“Kimse beni anlamıyor ve kimse anlamayacak. Ben anlaşılmadan ölmeye mahkûm biçareyim.”
“Beni artık siz de anlamıyorsunuz. Ben artık size de inanmıyorum.
Haklı olduğumu bilmemenize, anlamamanıza imkân var mı?..
Bunu teslim etseniz daha çok sükûn bulacağım. Fakat etmiyorsunuz, etmek istemiyorsunuz. Beni kırıp incitiyorsunuz.”