Otizm iletişim bozukluğunun oluşturduğu içe dönüklük durumudur. Ağır ve hafif seyreden formlan vardır. Asperger sendromu otizmin hafif seyreden bir alt grubudur. Konya'nın Akkise kasabasında görev yapan öğretmen Gülseren-Kemal Atlıhan çiftinin 3 Ocak 1991 yılında ikinci çocukları Egemen dünyaya gelir. Öğretmen çift zorlu koşullara rağmen Seydişehir'e gidip gelerek çocukları Emre ve Egemenin düzenli olarak sağlık kontrollerini yaptırırlar. Çocuklar sağlıklıdır. Hiçbir sorun yoktur. Ancak Egemen büyüdükçe tuhaf aykırı şaşırtıcı davranışlar sergilemeye başlar. Bunu fark eden anne-baba onlarca doktorun kapısını çalar ama bir tanı konulamaz. Doktorların: "şımarık zeki ve gayet normal sağlıklı bir çocuk." tanılan aileyi tatmin etmez. Aile pes etmez kararlıdır. Çocuklarındaki bu aykırı davranışların tıpda mutlaka bir tanımı adı olmalıdır. Nihayet Egemen'e yıllar sonra Asperger Sendromu tanısı konur. Bu tanı zor bir sürecin ta kendisidir. Aile her otizmli aile gibi yıkılır. Baba duygulannı içinde yaşar. Anne gözyaşlarına boğulur. Uyuyan Egemenin başucunda saçlarını okşayıp acıyla mırıldanır: "Bebeğim bunu ne sen ne de biz istedik. Hayat iyi ve kötü günlerin toplamı demek ama bizimki biraz ağır olanındandı. Yaşamın bu ağır tokadı hiçbirimizi ıskalamadı. Hep birlikte savaşacağız." Tüm aileyi saran bu ruh hali aslında bütün otizmli çocuklan olan ailelerin de ruh haliydi. Bilinçli ve duyarlı olan öğretmen anne-baba çabuk toparlanır. Ailecek kollar sıvanır. Yoğun mücadele başlatılır. Artık yaşam biçimleri değişmiştir. Olayı toplumsal bir sorun olarak gören aile bundan böyle yalnızca çocukları Egemen için değil bütün otizmli çocuklar için mücadele edeceklerdi. Herkesin kendinden bir parça bulacağı bu yararlı gerçek yaşam öyküsünü beğenerek okuyacağınıza inanıyorum.
