Ayna Çarpması
Murat ÖzyaşarAyna Çarpması Gönderileri
Ayna Çarpması kitaplarını, Ayna Çarpması sözleri ve alıntılarını, Ayna Çarpması yazarlarını, Ayna Çarpması yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Herkes birgün dönermiş kendi uzağına.
Gideceğim en uzak takvimdi annem. Döndüğüm en uzak kış. Annem çok uzundu, uzun bir cümle kadar uzundu, git git bitmiyordu. Veda ve vefaydı bana. Bense ona kusur.
Kurtar beni bu Êzidi çemberinden.
Kitap: bkz. Bir yılan gömlek değiştiriyor.
Kimselerin vakti yokmuş kimseye. Eve her dönüşümde, pardon, apartman dairesine her gelişimde karşılaştığım şu posta kutuları sanki niye var? Kendi kutumu açarım: faturalar, kredi kartı ödemeleri, el ilanları, reklamlar ve hepsinde sayınla başlayan hitaplar; hepsi rengârenk. Kapatırım. Buz gibi bir ses. Herkes ince bir lehimle bağlıymış herkese. Üşürüm. Herkes herkese tenha ve unutkan. Yorulurum. Kime dönsem, ben kambur.
Ben böyle sanki nereye gidiyorum? Ayaklarım geri geri gidiyor. İşte, bir yokuş! Durup dinliyorum. Bir tas su içiyorum o kuyu başında. Bir kova suyu da önüme döküyorum. Yol mu benem, yolcu mu benem, biri gelsin ve kurtarsın beni bu yezidi çemberinden.
Bu yol uzun mu ne, uzağa daha çok var.
Mademki insan bir gecikmedir şu dünyada, kavuşmak fiilinin üstünde ancak ve ancak güzel atlar koşabilir. Madem, gitmekten başka gidecek yerim yok, düğmelerimi ilikleyip öylece çıkmalıyım karşıma. Paltomu da almalı, üşüyebilirim. Malum, mevsim kış. Zaten, aldığım bir gömlek ceza, uykularıma her gece giren annem, bana bir ömür kış biçmemiş miydi? Artık, kendimle karşılaşmanın vaktidir: Kuyulara tutulan aynalar gibi, karşı karşıya bırakılan iki ayna.