Aynı Rüyanın İnsanları sözleri ve alıntılarını, Aynı Rüyanın İnsanları kitap alıntılarını, Aynı Rüyanın İnsanları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yalan söyleyen insanlar köşesi, şehrin ortasında bir çukurdur. Elinde olmadan yolunu çevirir, etrafından dolaşırsın. Kötülük köşesi, bir gün çamur, bir gün yıkık, bir gün yanık, bir gün çürük, sonra fosforlu, pırıl pırıl, bayat...
İnsan, ailesinin, mahallesinin, şehrinin ortasına doğar. Onlardan bir parça olur. Ama bazen de o aileye, o mahalleye benzemez. Sanki o şehirden değildir. Oralı olmayınca göbekten bir yaprak gibi kopup kıyıya doğru uzaklaşmaya başlar insan.
Hastaydı, fizik tedaviye gidip geliyordu. Genetik demişti doktor, babasından ya da annesinden kalma bir hatıra diye sevmişti hastalığını. Tedaviye giderken onlarla buluşmaya gider gibi giyinip, özenip öyle bayram çocuğu gibi gitmişti. Birine söylemişti de bunu okulda, hastalığını ne çok sevdiğini, dalga geçmişlerdi onunla. Susmak, herkese konuşmamak, bildiği bir şeydi halbuki.