Divan edebiyatının, yeni bir sanat anlayışına, geçiş döneminde yaşayan Bâkî'ye göre şiirin ana ilkeleri ses ile uyumdur. Şiire dışa dönük, yaşamla bağlantılı, düşünceden çok duyguya, kolay söyleyişe dayanır. Bu yüzden Bâkî, bir duyuş, bir söyleyiş ozanıdır. Onda derinlikten çok renklilik, duygularını sürekli ses uyumlariyle örülen dizelerde ortaya koyan bir ustalık görülür. Ona göre şiir, bir uyum ustalığı, düzenli, bol soluklu söyleyiş başarısıdır. Bu incelemenin amacı da Bâkî'nin bu yönünü ortaya koymaktır.
