Çocukluktan beri adımla birlikte beni şans nesnesi olarak tanımlamaları psikolojimi bozmuş olabilir. Çünkü bomboş bir dükkana girip aniden müşteri patlaması yaşayan patrona 'Ayağım uğurludur!' mavrasını yapmışımdır.
Ben babamın yerinde olsam adımı Amorti koyardım. Amorti Yücel. Güzel olurmuş son heceyi iddiada kaybedip atardım Amor olurdu adım. Fakat hayattan beklentiye bak ana babada, Amorti çıkmış Uğur demişler.