Konuşma sırasında oradan oraya atlarken Bodrum'a taşınma kararını nasıl verdiklerini sordum... odaya ağır bir sessizlik çöktü... hüzünlü bir sessizlik... Gönül daha öğreneceğim çok şeyi olan bir çocukmuşum gibi gözlerini şefkatle yüzümde gezdirdikten sonra yeniden gülümseyerek "Boşverin şimdi bunu da, bahçeye çıkmayacak mıyız bütün akşam, bir boğaz manzarası görmeyecek miyiz?" dediğinde sesinin tonundan, bakışlarından gülümsemesine rağmen kalbinin ne kadar kırık olduğunu anlamak kolaydı. Mutsuzluğunu hissetmemek imkansızdı... O acının benim hatırlatmama gerek kalmadan her an orada olduğu, kalplerinde oturduğu o kadar belliydi ki... Tolga ile Gönül gider gitmez saatlerdir aklımda takılı olan, içimi kemiren soruyu sormak üzere Kerim'e döndüm. Daha hiçbir şey söylememe gerek kalmadan, kütüphanedeki diğer kitaplar arasına sıkışmış küçücük bir kitabı uzattı. Gönül'e ait bir kitap, ismi 'Unuttuğum Şarkılar'
"Sayfa 27," dedi Kerim.