Yıl 1987, aylardan Haziran...
10 Haziran, saat 12'yi vurduğunda sanırım sığmadığımdan olsa gerek başlamışım seslenmeye.
Duymayınca kimse, vurmuşum 12'den zile...
Apar topar gitmişiz hastaneye...
İlk anlar, yemişim bir tokat popoma...
Yediğim ilk tokat olarak geçmiş tarihe.
Sonrası...
Tanışmışım yeryüzündeki melekle.
Yani sevgili annemle...
Ardından hayat koçum, babamla...
Hemen arkasından da tek tek kardeşlerimle…
Tanışma sefası bitmiş.
Ben başlamışım büyümeye...
Arabayı terlik yapmışım, diş fırçasını da uçak...
Oyuncak yok ki oynayacak…
Kırmışım hepsini!
O zamanlar çok haylazmışım.
Sonra bir bakmışım ki herkes benden büyük...
Onları görünce ben de büyümüşüm…
Sırtımda okul çantası, elimde beslenme kutusu başlamışım okumaya.
Ali ata bakmış, Işık ılık süt içmiş, Ayşe yemek yemiş…
Ben ise boku yemişim!
Okuyup durmuşum yıllarca...
Yeni terlemiş bıyıklarımla biraz daha büyümüşüm.
Büyüdükçe merak salmışım her şeye...
Başlamışım hayatın kirli yüzünü görmeye.
Ardından bir hastalık kapmışım!
Öyle böyle değil...
Aşk derecesinde bir hastalık!
Gün geçtikçe daha çok bağlanmışım hastalığıma…
Hastalığımı soranlara tiyatro diye cevap vermişim her defasında.
Daha sonra "Anlatacağım çok şey var!" deyip başlamışım yazmaya...
Hayatın oyunlarını anlatıp durmuşum her gelene.
Öyle gelmiş böyle gidiyor işte...
