Hər kəsə salam, xoş günlər arzu edirəm.
Bugün oxuyub, bitirdiyim "Bəyəl əzadarları" əsəri fərqli tərzdə yazılmış bir kitabdır. "Onu fərqli edən nədir?" -sualına cavabım;
-İran xalq danışıq dilinə uyğun yazılması və hekayələrin süjetinin rast gəlinməyən tipdə olmasıdır.
Toplam 8 hekayədən ibarət olan əsərdə, hekayələr eyni mövzuda olmasa da, personajlar eynidir və bir-birilərinin davamı sayıla bilər.
•Hər şeydən əvvəl axıcı bir dilə sahibdir. Mövzusu:
İranda mövhumatın, cəhalətin, batil inancların hökm sürdüyü ac-yalavac torpaqlarda yaşayan kənd sakinlərinin həyata baxış tərzləri, gündəlik yaşamlarıdır.
Hekayələrdən doğan nəticəni bəzən anlamaq çətin olurdu, həmçinin, axıcı deməyimə rəğmən, bəzən acı bənzətmələr də var idi, məndə ikrah doğururdu.
Kənd sakinlərinin bir-biri ilə zarafatları, sadə məişət dili isə insanı gülümsədə bilirdi.
Qısaca desəm, kitabı çox bəyənmədim, sanki kitab ilə bağ qura bilmədim.
Onu da qeyd edim ki, hekayələrdən biri olan "İnək" filmi neorealist film kimi İran kinosunda yer almışdır.
~Fərqli növdə kitabları oxumaq, özümü fərq hiss etməyə və həyata fərqli baxmağa kömək edir. Bu cəhəti diqqətə alaraq oxusanız, məncə kitabdan daha çox şey qazana bilərsiniz. Xoş mütailələr.