Becerikli Bay Ripley
Patricia HighsmithBecerikli Bay Ripley Sözleri ve Alıntıları
Becerikli Bay Ripley sözleri ve alıntılarını, Becerikli Bay Ripley kitap alıntılarını, Becerikli Bay Ripley en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Yalnızdı ve tek kişilik bir oyun oynuyordu.”
Remzi Kitabevi
"Dünya, gaddar, acımasız insanlarla doluydu."
"Tepemin tasını attıran şeyler fazla değil ama, diye düşündü, onların başında bu gürültülü süprizler gelir."
Gözler ruhun aynasıydı
güya. Sevgi gözlerden okunacaktı. Bir insanın
gözlerine bakınca içinden geçenler anlaşılır
denirdi. Oysa o cansız, ruhsuz bir aynaya
bakınca ne görebilirse şimdi de onun gözlerinde ancak o kadarını görebiliyordu.
“Nedir ki yalnızdı. Paris’te olduğu gibi, yalnız kalmak ancak yalnızlık çekmemek değildi şimdiki. Geldiği zaman, yeni bir çevre edineceğini, ömrü boyunca benimsediklerinden daha üstün değer yargılarıyla, tutum ve alışkanlıklarla yeni bir hayata başlayacağını ummuştu. Bunun olamayacağını anlıyordu şimdi, insanlardan uzak durmak zorundaydı. Her zaman. Yeni alışkanlıklar, yeni değer yargıları edinebilirdi ama yeni bir çevre edinemezdi.”
Remzi Kitabevi
“Biliyordu, Dickie Greenleaf’in sonu demekti bu. Yeniden Thomas Ripley olmaktan, bir hiç olmaktan nefret ediyordu. Yine eski alışkanlıklarına dönmek, insanların onu küçük gördüklerini, hokkabazlık edip onları eğlendirmezse kimsenin kendisine önem vermediğini, birkaç dakika süreyle adam eğlendirmekten başka bir becerisi olmadığını bilmek korkunç bir duyguydu.”
Remzi Kitabevi
Kanallar kan damarları, diye düşündü, insanlar da damarlarda dolaşan kan.
“Arkadaş değildiler artık. Birbirlerini tanımıyorlardı bile. Bu korkunç gerçeğin geçmişte tanıdığı, gelecekte tanıyacağı insanlar için de geçerli olduğunu fark etti. Onların da hep böyle karşısında durmuştu ya da duracaktı ve Tom onları asla tanıyamayacağını anlayacaktı tekrar tekrar. En kötüsü de, bir süre için, onları anladığı, tanıdığı, karşısındakiyle kendisinin tam bir uyum içinde bulunduğu yanılgısına kapılmasıydı. Bir an için, bunun bilincine varmanın yarattığı şoka dayanamayacakmış gibi hissetti kendini. Bir nöbet geçirecekti sanki; olduğu yere yığılabilirdi. Çok fazlaydı, her şey çok fazlaydı.”
Remzi Kitabevi
“…herkesin onu seyrettiğini, dünyanın seyircilerle dolu bir salon olduğunu hissediyor, bu da her an uyanık kalmasını sağlıyordu. Küçük bir yanlış büyük bir felaketle sonuçlanabilirdi çünkü. Yine de yanlış bir şey yapmayacağına emindi. Bu güven duygusu hayatına tuhaf bir nitelik kazandırıyordu. Tom, bir tiyatroda önemli bir rol oynayan ve o rolü kimsenin kendisinden iyi oynayamayacağını bilen bir aktöre benzetiyordu kendini. Hem kendisiydi, hem de değil. Her hareketini bilinçli bir biçimde denetlediği halde, özgürce yaşadığını hissediyordu.”
Remzi Kitabevi
“Yalnızdı, ama yalnızlık çekmiyordu. ”
Remzi Kitabevi