Romanlar umumiyetle hayal ürünü telâkki edilir. “Bediüzzaman Beşlemesi” de bir roman. Fakat her şeyi ile hakikat olan bir roman. Zîra eserin muhtevasını, Risale-i Nur Külliyatının müellifi Bediüzzaman Said Nursî’nin hayatının coşkun akışı şekillendiriyor.
Yıllardır böyle bir çalışmanın hasretini yaşayan edebiyatçı yazar İslâm Yaşar, Nur beldelerini teker teker dolaşmış; nurlu mahallerde ikâmet ederek bu eserini hazırlamıştır.
Serinin i̇lk kitabı olan “Zamanın Sesi” bir başlangıç. Bediüzzaman’ın Nurs’ta doğumunu, çocukluğunu, gençliğini, Van hayatını, ilk İstanbul seyahatini ve savaş maceralarını müteakip Bitlis’te esir düşünceye kadar geçen safahatı içine alıyor.
İkinci eser olan “Bediüzzaman”da, Said Nursî’nin Rusya’da esaretten kurtuluşu, İstanbul’a gelişi, Eski Said’den Yeni Said’e geçişi, Ankara’daki meclis çalışmaları, Van’a gidişi ve sürgüne kadar geçen zaman içinde yaşadığı hayat manzaraları işleniyor.
“Sai̇d Nursî” isimli üçüncü kitapta ise, serinin belki de en dehşetli ve ibretli sahneleri yer alıyor. Sürgünler, mahkemeler, hapishaneler, zindanlar, baskılar, zulümler, işkenceler, zehirlemeler, iftiralar, isnatlar ve daha nice tâğutî muamelelere rağmen, Risâle-i Nur’un telifine, intişarına ve zamanın nurlanmasına şahit oluyorsunuz.
Ülkede bazı tabuların yıkılıp devlet düzeninin kısmen de olsa demokrasi rayına oturduğu zamanlarda, bu değişikliklerin içinde Bediüzzaman Said Nursî’nin değişmeyen mücadelesinin anlatıldığı dördüncü kitap ise “Nurcular”.
Bediüzzaman’ın vefatından sonra cereyan eden hizmet hamleleri ve içtimaî hareketler ise beşinci romanın muhtevasını teşkil ediyor: “Ve Cennetâsâ Bahari”.
