"Kimi kitap vardır, siz onu okursunuz; kimi kitap vardır, o sizi okur…" Romandan bir pasaj: "Mecnun Leyla'nın aşkıyla çöllere düşmüş bir âşık. Günün birinde Leyla'nın bir şehirde yemek dağıttığını duymuş, koşarak o şehre ulaşmış. Bir bakmış ki kuyrukta yüzlerce kişi var. Sıraya girip beklemiş garip. Uzun zaman sonra sıra kendine geldiğinde elindeki boş tabağı uzatmış. Bir sahana bir Mecnun'a bakan Leyla, elindeki kepçeyle Mecnun'un başına vurarak: 'Dön sıraya!' demiş. Mecnun üzgün sıraya dönerken oradakiler Mecnun'a: 'Israr etme Mecnun. Leyla sana yemek vermeyecek.' demişler. Mecnun onlara dönüp gülerek: 'Siz öyle sanın, olmasaydı meyli vurur muydu Leyli?' demiş. Leyla'nın yanındakiler ise: 'Neden böyle yapıyorsun a Leyla' demişler. 'Garibin suçu ne? Senden yalnızca yemek istedi.' Leyla onlara hiddetlenerek: 'Mecnun'sa Mecnun gibi davransın. Mecnun, Leyla'dan sadece Leyla'yı isteyebilir.' İşte beğim âşık olandan murat odur ki; maşuğundan gayrısını dilemeye." Gülbige gözlerini Eşref'in gözlerinin içine dikip "Sen de ister misin?" der gibi bakıyordu. Eşref de aynı şekilde Gülbige'ye bakarak "Senin beğin olsam yeter, dünya sultanlığına değişmem. diyordu sanki. (Tanıtım Bülteninden)

Yazar: