127 sayfa ve içinde 13 hikaye barındıran eserden şimdilik 4 hikaye okudum. Bunlar içinden "Hikaye Değil" isimli hikayenin kurgusunu masalsı bulmakla birlikte duygu yönüyle en kuvvetli ve etkili olanın o olduğunu hissettim. Çünkü bir amcayım ve büyümesine şahit olduğum bir yeğenim var. Hikayede de bir baba, çocuk ve amca var. Bundan hareketle ilk hikayedeki bir dedenin, ikincisindeki bir ablanın ve üçüncüsündeki arkadaşların ve arkadaşlığın başrolde olduğu kurgularda duygu yönüyle bu şekilde etkilenmemiş olmamı içinde bulunduğum hale bağlıyorum.
Demek ki her bir hikaye esasında bir yazarın dünyasından ya da muhayyilesinden kaleme dökülse de aslında bizim hayatımıza akseden yönüyle anlam kazanıyor ve duygu yönüyle daha bağlayıcı oluyor.
Eseri dil ve üslup yönüyle inceleyecek olursak son derece kolay bir akışkanlıkta olduğunu ifade edebilirim. Duygular sahici, ifadeler yerini bulur gerçeklikte diyebilirim. Yazarın okuduğum ilk eseri olmakla birlikte diğer kitaplarını da okumaya gayret göstereceğim.