O gün binerken uçağa, bilemezdi kaderin ona hazırladıklarını…
Düşünmeksizin ama hayâl ederek düştü yollara Murat.
Kavuştuğunda hayâline, gerçeği olmadığını gördü.
Sarsıldı ama yıkılmadı kendi gerçeğini gördüğünde.
O değildi bedeninin istediği,ne de ruhunun.
Değildiler ki birlikte!
Bulmalıydı ruhunu, olmayan benliğini Murat.
Neredeydi?
Bıraktı kendini derin yalnızlığına…
Çarptı nice asil insanlara, hayvanlara…
Devrildiler belki ama o hep dimdikti.
Acıyan bedeniydi, olmayan ruhu değil.
Yaklaştıkça sona, yaşlandı bedeni,güçlendi ruhu.
Hırçın dalgaların altında bambaşka bir gerçeği olduğunu anladığında,çıkacaktı sanki yüreği…
