Batı Anadolu'da doğup büyüyen ve oradayaşayan Rum asıllı Osmanlı vatandaşlarından olan Manoli Aksoyitis'in ağzından anlatılan bu romanda, birinci dünya savaşı ve Kurtuluş Savaşı öncesinde sırasında ve sonrasında, Türk halkı ile Rumların ilişkileri anlatılıyor.
Savaş öncesi birlikte yaşamaktan doğan yardımlaşma, sevgi-saygı çerçevesinde devam eden ilişkiler, savaşla beraber bozulmaya başlar. Savaşın genişlemesi ve emperyalist güçlerin arabozucu etkisiyle de aralarında çatışmalar başlar. Herşeye rağmen her iki taraftan da sağduyulu olan insanlar vardır ancak ne yazık ki savaş psikolojisi ile düşmanlık hissi iyice pekişmeye başlamıştır.
Genel olarak savaşın kötülüğünü anlatan savaş karşıtı bir kitap. Başlarda ve ortalarda Türklere karşı belirgin bir hakaret ya da barbarlık isnat edilen ifadeler pek yoktu varsa da çok rahatsız etmiyordu. Çünkü Rumların davranışlarını da hemen hemen aynı oranda eleştiriyordu. Fakat sonlara doğru ve Kurtuluş Savaşı bittikten sonra zafer kazanıldıktan sonra bile birkaç yerde , Türklerin zulüm yaptıkları, esir Rum erkeklerini katlettikleri gibi ifadeler bulunması beni rahatsız etti. 1982 Abdi İpekçi Türk-Yunan Dostluk Ödülü alan bir kitabın biraz daha objektif olmasını beklerdim. Yine de döneme, vatanı Batı Anadolu olan ( Selçuk'un Kırkıca Köyü-günümüzde Şirince) bir Rum'un gözünden bakmak isteyenler okuyabilirler.
Savaş karşıtı, barış ve dostluk gibi kavramlarla ilgili güzel cümlelerin bulunduğu bu kitaba, objektiflik konusunda yeterince hassas olmadığından puan vermedim.
