Benefşe
Mehmet AkarSözler ve Alıntılar
İnsanlar birbirinin kurdu değil; düşünen beyni, tutan eli, gören gözü, hisseden gönlü, cömert yüzüydü.
Sayfa 290Kitabı okudu
Kaçacaklardı. Yanlarına kireç rengine, alçıdan hayallere dönmüş hatıralarını alarak gideceklerdi. Sadece o kadarını.
Sayfa 279Kitabı okudu
Gurbet yalnızlık, yalnızlık çaresizlikti.
Sayfa 70Kitabı okudu
Hayat, ayrılıklarla yaşanıyordu. İnsanlar geliyor, insanlar gidiyor, sokaklarda yüz yıl öncesinin çocuklarına rastlanmıyordu. Her şeyin alnında daha başlarken biteceği, gelenlerin daha gelirken gideceği yazılıydı.
Sayfa 313Kitabı okudu
İnsan ölümcül bir hastalık geçirmeden hayatı tam anlayamaz.
İnanç her şeyin temeli idi. Çalışmak ve inanmak hayat teknesinin iki küreği idi ki birinden mahrum kalan kendi etrafında dönmeye mahkum olurdu.
Belkide her ölen pişman ölürdü. Kimi yaptıklarından, kimi yapamadıklarından ötürü.
Sayfa 298Kitabı okudu