Dolu dolu gözleriyle gökyüzüne baktı.” Korkmuyorum senden hayat!” Diye bağırıp ağlamaya başladı.” Korkmuyorum! Korkmuyorum!” Diye ağladı on dakika boyunca. Korkmuyordu da zaten. Kaybedecek bir şeyleri olmayan insanlar neden korkarlar ki? Fer artık on iki yaşında olmasına rağmen hayat onu fütursuz, cesaretli, ve daha öz verili bir hale getirmişti. Ham ruhu pişiyor, potansiyeline ulaşmaya başlıyordu.