Benim Adım Mayıs
Buket UzunerBenim Adım Mayıs Gönderileri
Benim Adım Mayıs kitaplarını, Benim Adım Mayıs sözleri ve alıntılarını, Benim Adım Mayıs yazarlarını, Benim Adım Mayıs yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Teşekkürler Lasse, çok naziksin." Oysa nasıl istiyorsun, sıcacık kucaklasın ve öpsün seni. Ne annen, ne de baban yapmıyorlar bunu.
Sayfa 112 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Kırk beşinde buzdan yapılmış çok güzel bir heykel o.
Sayfa 112 - Remzi KitabeviKitabı okudu
"Herkes bizi sevgili sanıyor." Bakışıyoruz. Annesinden habersiz çukulatalı pastanın hepsini yemiş çocuklar gibi, biraz suçlu, biraz gizli, ama çok keyifle gülüyoruz. "Elbette" diyorum. İki yıldır aynı evde yaşıyoruz, partilere, sergilere, film klüplerine, konserlere beraber gidiyoruz. Gül gibi geçiniyoruz. Ama ikimizin de başka sevgilileri var." Yine pastayı çalmış çocuklar gibi gülüşüyoruz.
Sayfa 111 - Remzi KitabeviKitabı okudu
İlenç dolu anlardan biri ! Hiç geçmeyen bulantınla ilerle şimdi ...
"Ne zaman sinemaya, lokantaya, ya da konsere gitsem, bütün başlar bana dönük, işte yine yalnız, işte yine burada diye düşünüyorlar. Bakışları derimin altına dek giriyor. Kaşıntı yapıyor, terliyorum... Ne paranoyak değil mi?
Sayfa 110 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Galiba çok mükemmelsin ve bu da sana bol geliyor, bunalıyorsun!"
Sayfa 110 - Remzi KitabeviKitabı okudu
İpil ipill
Sarı ipek saçların, başında ipil ipil salınıyorlar. Gözlerinin yumuşak, berrak maviliğinde bazen inatçı parıltılar yanıp sönüyor.
Sayfa 108 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Miyâv--
Kuşumuz Maviş eve gelmeden önce hep kedilerimiz olurdu. Önce sarman kedimiz "Hırçın", sonra "Cim Bom Bom" ardından "Tipitip" ve "Arsız". En çok "Arsız"ı sevmiştik hepimiz. Ama, nedense kedilerimiz ya arabaların altında kalıp ezildiler, ya da kayboldular. "Arsız'da trafik kazası geçirdi, küçüktü henüz öldüğünde, ben çok ağladım, babam da ağlamaklı oldu, çok üzüldü. Ertesi gün bana sadece kedilerin yaşadığı bir kentin öyküsünü anlattı, belki de bütün gece bu öyküyü kurmak için düşünmüştü, kim bilir? Bu kentte çalışkan, akıllı, dürüst kediler mutlu yaşıyorlardı, bizim "Arsız" da bunlardan biriydi ve güzellikleri anlatan şiirler yazıyordu. Derken kente iri, kuşkulu, yabancı kediler geldiler. Bunlar zorla ve şiddetle kentin düzenini değiştirip, bozdular. "Arsız" kedinin şiirlerini yaktılar. Bunlar kötü kedilerdi. Ba- bam da, ben de kötü kedileri sevmedik, bizim "Arsız"in onlardan biri olmadığına sevindik.
Sayfa 102 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Çiçekler tazeyken de, kuruyken de güzeldiler, çünkü çiçekler iyi ve kötü diye ikiye ayrılmıyorlardı. Çiçekleri sınıflamak isteyenler, ancak kokularına, renklerine ve yetiştikleri, yani çiçeklerin sevdikleri mev- simlere göre gruplara ayırabilirlerdi, ya da birbirlerine olan akrabalıklarına bakarak. Ama insanlar öyle mi ya, insanlar iyiler ve kötüler diye ikiye ayrılıyorlardı. Keşke insanlar da çiçekler gibi yalnızca renk, koku ve sevdikleri mevsimlere göre üçe ayrılsalardı. Yani: Yeşil, sarı, beyaz, kırmızı, pembe, mor, mavi insanlar olsa, sonra gül, leylak, karanfil, kır çiçekleri, zakkum, sümbül, elma çiçeği koksalar. Beri yan- dan, kışı ve karı, yazı ve denizi, ilkyazı ve kırları/kuşları, sonyazı ve bulutları sevenler diye mevsimlere göre gruplansalardı.
Sayfa 99 - Remzi KitabeviKitabı okudu
"Katılırken türkülerine onların
Gülüşlerine, konuşmalarına (...) Tek tek yüzlerine bakıyor
Yaşayın çocuklar diye düşünüyorum Ama bizim gibi yaşamayın."
Mart '84, Ankara.
∆\ Şiirler Ataol Behramoğlu'na aittir.
Sayfa 96 - Remzi KitabeviKitabı okudu
"Demek bu göğü, doğayı, yıldızları
Kişinin alıyazısını o yarattı
Peki Isa'yı çarmıha geren kim
Yusufu kim kuyuya attı.
Ve (...) uykusuz adam Kalbini koparıp denize fırlattı."
Sayfa 94 - Remzi KitabeviKitabı okudu