Benim için bir park, her şeyden önce, kusursuz değilse iyidir, bir de yalnızlık tarafından ele geçirildiği zaman; öyle ki o yalnızlık hem insanın kendi işaretine hem de o parkta yürürken tek tük rastlanan diğer insanlarla paylaşılan bir işarete dönüşebilmelidir, ama bu karşılaşılan yayalar da, benim bakış açıma göre, insana hem tanıdık hem de yabancı gelen bir yerde yüründüğünde hep olduğu gibi, mutlaka düşünceli ya da dalgın, hatta biraz da kafası karışık olmalıdır.