Sözler ve Alıntılar
İnsan doğduğu zaman değil, sevdiklerini kaybedip yalnız kaldığında yaşamaya başlardı. Çünkü yaşamda ölüm gibi tek kişilikti.
Yaşam, bir yolun üzerinde tek başına yürümeye başladığında başlardı.
Aşk, o yolda yürürken elinden tutacak birini bulmaktı.
İnsanlar kapısı açık olamayan bahçelere çitlerden atlayarak girmemeliydi.
Sayfa 98Kitabı okudu
Herkesin acı çektiği ama kimsenin karşısındakinin açısını anlamaya çalışmadığı yere dünya denilirdi.
Sayfa 34Kitabı okudu
Kimse sanıldığı kadar masum değilse,kimse sanıldığı kadar da zalim değildir...masumun içinde yatan zalimi uyandıran dünya, zalimin içinde yatan mazlumu da sindirmistir.
Bir yalanın ortasında koca bir gerçek duruyordu,o gerçeğe ulaşmanın tek yolu yalanın seni yaralanmasına izin vermekti ve insanlar tek bir gerçek için onlarca yarayı vücutlarında barındıran çaresizlerdi.
Sayfa 132Kitabı okudu
Kendine hata yapma lüksü bulan herkesin başkasında da hata yapma lüksüne izin vermesi gerekir.
Sayfa 13Kitabı okudu