Beş Vakit İnsan
Senai DemirciBeş Vakit İnsan Gönderileri
Beş Vakit İnsan kitaplarını, Beş Vakit İnsan sözleri ve alıntılarını, Beş Vakit İnsan yazarlarını, Beş Vakit İnsan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Secdenle, secde etmeyen şeytana karşı muhalefetini ilan
ediyorsun.
Secde ederek, secde etmeyi reddeden şeytanın karşısında
duruyorsun.
Secdeye baş koyarak, meleklerin safına geçiyorsun, şeytana tavır
alıyorsun.
O hâlde, secde eden olarak, şeytanca olan her işe, her tutuma, her
tavra, her duruşa karşı olacaksın.
Dedi ki Rabbin: “Âdem için secde edin!”[9]
Ama İblis secde etmedi; kibirlendi, büyüklendi.
Secde edenlerin karşısında şeytanlaştı.
İnsanı teninin rengiyle suçlayanların ilki oldu.
Ayırımcı, ırkçı...
Melekler hiç sorgusuz secdeye geldi.
Şimdi meleklerin safına koymalı değil misin kendini?
İblis’in karşısına geçmek istemez misin?
Şeytanın olmadığı o yerde, şeytana inat gönüllüce var olmalı değil
misin?
Unutkandır insan.
En çok da kendini unutur.
İnsan yanını unutur.
Unutkan olduğunu unutur.
Unutulacak olduğunu.
Uzunca bir süre hatırlanmaya değer bir şey olmadığını.
Bir başlangıcı olduğunu unutur.
Kendi varlığının kendi tercihi olmadığını.
Hayatta oluşunu, hayatta kalışını bir başkasına borçlu olduğunu...
Yeniden dirilmende şaşılacak ne var ki!
Daha zorunu yapan, daha kolayını yapamaz mı?
Hiç ummadığını gerçekleştiren, hiç kimseler istemezken seni var
eden, yana yakıla istediğin, ince ince duasına durduğun arzunu hiç
gerçekleştirmez mi?
Eksiliyorsun her dem.
Bir kelebek ömrü gibi üç günlük dünya çırpınışına ağlıyorsun.
Çekiliyorsun başköşelerden.
Yokluğunun kanıksanacağı günler olacak, biliyorsun. Eksikliğine hiç kimse ağlamayacak; belki en çok buna içerliyorsun. Hüzünlü bir toprak yığını olacak varlığın en fazla.
Unutulacaksın ve unutulduğun da unutulacak. Unutanlar seni unuttukları için utanmayacaklar bile.
İstesen de istemesen de tükenecek değil mi ömrün? Ne edersen et, elinden çıkacak değil mi bu beden? Bu ömür hem çok değerli, hem büyük bir hızla eriyor. Biricik sermayen bedenin ama eksildikçe eksiliyor. Hiç mi kaygılanmıyorsun?
Nereye koysan da prim yapsa sermayen?
Nereye yatırsan da sana kalsa bu ömrün kârı? Dertlenmez misin?
Hiç mi korkmuyorsun kaybetmekten?
Gel, at yüklerini omuzundan.
Doğrul, bir kere daha.
Diklen dünyaya.
Bir rükû bekliyor seni.
Onurlu, şerefli.
Başka türlü eğilmelerden kurtaracak seni.
Ebedî doğrultacak belini.
Hiç yıkılmamacasına doğru kılacak seni.
Haydi, rükûlarla doğrult eğriliklerini...
Bak ki, secde vaha sunuyor sana.
Secde, huzur limanı yüreğine.
Secde, dünya çölünün ortasında serin pınar başı.
Kaygılarının durulduğu sahil.
Seni serinletmeye geliyor, farkında mısın?
Nerede alnın?
Nerede başın?
Neredesin?
Al başını gel.
Huzur ırmağının başı hemen yanı başında.
Secde yakınlığı yazılmış alnına.
Yoksulsun; elinde tuttuklarını tutmaya mecalin yok.
Avucundan düşenleri saklayacak bir sandığın var mı?
Solup düşen umut yapraklarını yeniden yeşertecek bir bahar biliyor
musun?
Kalbin güvertesinde büyüttüğün sürurlar hüznün sularına batmış.
Acizsin; başına geleceklere karşı dayanağın yok.
Ömrün temmuz güneşinde kar gibi eriyor; korunağın yok.
Var mı bir sığınağın?
Bir huzur limanı meselâ?
Hep masum kalmak isterdin.
Hiç günahsız.
Hatasız.
Hesap sorulmayasıca temiz. Tertemiz.
Geçmişin yakanı çekiştiriyor habire.
Sayfa 17Kitabı okuyor
değerini namazda buluyorsun
... ~...
Korkma israf etmem seni.
Hüsrana düşürmem ümitlerini.
... ~...