İnsan, mesela sıhhatini korumaya riayet vaziyesiyle kendisini vazifeli addetmezse, sıhhat gibi en büyük nimetten mahrum kalır ve hastalık gibi en büyük cezaya uğrar.
Herkesin bir hizmeti ve o hizmetin yerine getirilmesi için ömrünün bir ehemmiyeti vardır ki, kendi istediği bir ölümle o hizmeti menetmek, bahsedilen hizmetten faydalanacak olanları mahrum bırakmak demek olur. Bu da insanlık sayılmaz ya!
Kalbin hissettikleri hakikattir diyor.
Halbuki içteki ve dıştaki duyuların insanı ne kadar yanılttığı gerek zatıalileri tarafından ve gerek bu aciz tarafından birçok örneğiyle açıklanmıştır.
Hükmettim ki bu adam çocukluk ve cahillik hallerinde bulunmuyor, yaşayış yolunu kendine özgü bir bilinçle kendisi tayin etmiştir. Böyle bir adamın elbet bir gün olup da gidişini düzelteceğine kandım.