Bezden Salıncak; iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde şiirlere yer verilmiş. İkinci bölümde hikayeler var.
Kendisini seyreden kızını gördü
Yaşlı adam
Arnavut kaldırımında
Nefes almaya çalışıyordu
Camın arkasında iki kadın
Elini uzattı
Dokunmak istedi babasına
Dokunamadı.
Yarın yamacındaydı kadın
Dalgın bakıyordu denizde
İçine çekti yosun kokusunu
İltica etmişti sevgisi zamansızlığa
Hikayeler
Bezden Salıncak; kardeşi doğduktan sonra, annesinin teyzesine verilen küçük bir kız çocuğunun, sadece ailesinin değil, ismininde değişmesi karşısında yaşadıklarını okuyoruz.
Uzun Ali
Pembe Askılı Elbise
Genç kız olana kadar, hep başkasının elbisesini giymek zorunda kalan genç kız, işe girdikten sonra, parasının bir bölümü ile annesinden gizli kendisine elbise alır. O elbiseyi ilk giyen kim olacak?
Anadil, Sarı kuş, Usana'nın gülleri, Teyze, Nihal, Uzak, Parlayan küçük yıldız.
Yaşanmışlıklar, özlemler, hüzünlerle dolu şiir ve öykü kitabını sevenlerine tavsiye ederim.
Benim adım Gönül müydü? Her şeyimi değiştirmişti teyzem; ismimi, kıyafetlerimi, konuşmamı; kibar konuşuyordum, yemek yerken çatal bıçak kullanıyordum. Üç yaşındaydım ve de gerçek ismimi unutmuştum.
Mazide bıraktığım bezden salıncağım yüreğimin derinliklerinde artık saklı değil.
Evimizin kapısı açılıyor kapanıyor insanlar girip çıkıyordu. Bir ara yine kapı açıldı, dalgalı saçlı, beyaz tenli, orta boylu kadın, yanında yedi yaşlarında bir kız çocuğunun elini tutarak içeri girdi.
Göz göze geldik, yanıma oturdular. Bana bakan, gözlerini benden ayırmayan bu kadın, annemdi. Bense Gönül’düm, artık teyzemin kızıydım.
