"- Peki o çığlığı atan kimdi o hâlde? Bir çocuk mu? Bunlar atmış olamaz
Çünkü kendi yangınında sigaralar yakanlar, böylesine bir çığlığı atamaz
- O çığlığı atan çocuk, peki o nerede?
Aklım bütün bunların karmaşıklığı içerisindeyken
Hiç tanımadığım birisi, sağ omuzuma dokunup
"Belki de içimizdeki çocuğun, son feryatlarıdır azizim ve sonunda o da terk etti bizi, artık bütünüyle yalnızız" dedi
- Nasıl yani? bu terk edilişlere o da mı dahildi?
"E dahildi tabii"
Her çığlığın yangını farklıdır
Ama dumanlarımızın yükseldiği gökyüzü aynı
Kim bilir, belki bir gün karşılaşırız.