Gerçekten bir çöküşün öyküsü ne eksik ne fazla. Cümleler o kadar vurucu ki karakterin yaşadığı duyguları ve düşündüklerini derin bir şekilde hissediliyor.
Karakterimiz Madam de Prie gözden çıkarılmış ve sürülmüş kraliyet hanimefendisi. Emir vermekten zevk alan, küçük insanlara güç gösterip onları küçümsemeye bayılan Madam de Prie, parasını, aşıklarını ve şanını geride bıraksa da yanına böbürlenmelerini, hor görmelerini yanından bir an olsun ayirmamiştı. Bir gün kraliyet sarayina geri dönme hayalleri kuran Madam de Prie çoktan unutulmaya başlanmış yazdigi mektuplar bir nevi hayalet gibiydi. Bu umursamazlik ve yalnızlığının açtığı yaralara dayanamayan Madam de Prie yalanlarına ve partilerine sığınıp yüksekten uçarak kendini büyük ve soylu gostermeye başlamıştı. Ama ışığa doluşan sinekler icinde ki derin boşluğu doldurabilecek miydi?
Kitapta ikinci olarak Stefan Zweig/ Cenevre Gölü Hadisesi öyküsü... Bir yerde yabanci olmak, dilini bilmediğin bir ülkeden kendi toprağına gitmek istemek ama savaşın seni ayırması... sürüklemesi. Üzücü.
