Bir Gün Bir Gün

Akın Art

Bir Gün Bir Gün Quotes

You can find Bir Gün Bir Gün quotes, Bir Gün Bir Gün book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Ama geçer, oturur o denizin kıyısına biraz soluklanırım. Ağrı yavaş yavaş huzurlu bir uyuşma hissine dönüşmeye başlar. Uyuşma hissi belki gözlerimin daha kolay dolmasına sebep olur. Ağlamamak için susmama, seni korkuttuğunu söylediğin suskun ve uzun bakışlarımı olabilecek en uzak yerlere, “lacivert ülkelere” dikmeme sebep olur. Gitmeyi düşünürüm, buralardan. Sonra gidemem. Kalırım.
Özgürlük gaz bulutları arasında soluk alıp verirken, türkiye sokakta güzelleşiyor...
Reklam
Doğalında öyle olan, gündelik hayata dair şeylerin aslında öyle olmaması gerektiği düşüncesine kapıldın mı hiç? Ne bileyim; gökyüzü aslında mavi olmamalıymış gibi ya da yaprakların çoğunlukla yeşil olmasında bir gariplik varmış gibi hissettin mi?
Önce kendi hayatımızın içerisinde kitaplardan okuduğumuz hikâyeleri, sonra kitaplarda okuduğumuz hikâyelerde kendi hayatlarımızı arıyoruz. Ne kadar ilginç değil mi? Sanki şeyler yalnızca dile geldiğinde, bir dramatik kurgunun parçası olduklarında gerçeklik kazanıyorlar. Ezgi’yi bu kadar anlatmasaydım, şiirler yazmasaydım, kitaplarda, şarkılarda adını aramasaydım içimde yarattığı boşluk bu kadar büyük olur muydu?
(...)Tüm bu öfkemi dışavurmak için yazmak istediğime karar vermiştim. Şaşırmazsın sanırım, önce öykü yazmaya çalıştım. Yaşıtlarımın çoğu gibi. Eminim sen de denemişsindir. Hepimizin, samimi olduğu insanlara en büyük sırrını verir gibi anlattığı öykü taslakları vardır.
Benzetme yapmayı çok severim. Sahiden. ‘Teşbih’ sözcüğünün tınısını sevmemin de payı olabilir bunda. Peki, geleceği neye benzetirim biliyor musun? Yağmura: Bir tempo ile yağar. Penceremize vurur. Manzaramızı bulanıklaştırır. Biz ise oturup sesini dinleriz. Dışarı çıkma planlarımızı erteler, ıslanmamak için elimizden geleni yaparız.
Reklam
O gece ya da sabah eve kendimi güç bela attım. Bir gecede onlarca yere gidip gelmek bir yandan beni ayıltmış, bir yandan da gerçeklik algımı sarsmıştı. Yorulmuştum. Kendimi yatağa nasıl attığımı hatırlamıyorum. Uyandığımda telefonumun ekranında şöyle bir Whatsapp bildirimi buldum: “Cemil Faruk sizi İttihad-ı Kadıköy grubuna ekledi.”
Bir de sürekli günümüz romanındaki karakter inşasının eleştirilmesini anlamıyorum. On dokuzuncu yüzyılın ve yirminci yüzyılın bir kısmının siyasi romanlarındaki karakter inşasını temel alarak günümüzün karakter inşasını nasıl eleştirirz? Romandaki karakter inşasından bahsetmiyorum sadece. İnsanların gerçek hayatta kendi karakterlerini nasıl inşa ettiğinden bahsediyorum. Hani ‘gerçekçi’yiz ya.
Hayatı mekânsal kesintilerle dolu kişilerde bir süre sonra bu kesintiler bellek kesintilerine de dönüşüyor. Mekânsal kesinti ne kadar erken yaşta yaşanırsa bellekteki kesintinin boyutu da o kadar büyük oluyor.
(...)Yeşilin kaç tonu var? Bilmiyorum. Ara renklerin isimlerini hatırlamak konusunda pek iyi olduğum söylenemez. Ama adını bilmediğim onlarca tonu var yeşilin. Nisan’ın on sekizi yeşili. Mayıs’ın beşi yeşili. Temmuz’un yirmi yedisi yeşili… Adını bilmiyor olmam ya da adının henüz konmamış olması bu renklerin olmadığı anlamına gelmiyor ya. Bir gün bu düşüncemden Tugay’a bahsetmiştim. O, dil, gerçeklik ve post yapısalcılık kolun uzun, sıkıcı bir nutku kararlılıkla sürdürürken, ben oturduğumuz bahçedeki renk değişimlerinin boyutlarını kavramaya çalışıyordum. Onun oturduğumuz yerin gerçek güzelliğinden değil de, o yerin güzelliği ile belli referanslar arasında bağlantı kurabilmiş olmaktan heyecanlanmasına hâlâ şaşırıyorum. Yine de gördüğüm “homo-academicus” türleri içerisinde en naif ve zararsız olan Tugay’dır sanırım. Bizimkiler pek sevmez, bilirsin. Ama iyidir. Hele bizim bölümün kalanını düşününce…
48 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.