“Evlendiklerinden beri kocasının elinde bir kitap görmemişti. Kitap okumazdı ama onun ara sıra evdeki kitaplığın önünde uzun süreler geçirdiğini şaşırarak görmüştü Şeyma. Bir iç mimar arkadaşına çizdirdiği, ceviz ağacından yapılmış özel tasarım kitaplık, Yaşar’ın ısrarıyla kapıdan girer girmez fark edilecek şekilde salonun baş köşesine kurulmuştu. Çok satan kitaplarla dolu bir sürü rafı olan kitaplıktaki bütün kitapları tek tek eline alır, kapaklarına bakar sonra yerlerine koyardı. Bir kitapçıda ne alacağını bilmeden dolaşan bir müşteri gibi hareket ederdi öyle zamanlarda. Şeyma tüm iyi niyetiyle onun okumak için çabaladığını düşünmüştü uzun bir süre. Yaşar’ın kendisine her okuduğu kitabın yazarını ve konusunu sormasını da buna bağlamış, büyük bir memnuniyetle okuduklarını ona özetlemişti. Ama yanılmıştı…”
Birbirinden farklı dönemlere ait üç hikaye…Her dönemde de insan tüm bilinmezlikleriyle, çelişkileriyle aynı insan. Beraber geçirilmiş uzun yıllar bile bazen insanı tanıman için yeterli olmayabiliyor. Hatta çoğu zaman uzun yıllardan sonra kendisini bile tanımaz duruma gelir insan. İnsandan, kendinden uzaklaşarak kendine yabancılaşan insanın yapacaklarının sınırının olmadığını anlatmaya çalışan bir kitap…
