Tökezlersin.
Ama yine de en ufak bir hayıflanma yoktur dudaklarında.
Yürüyenlere mahsustur tökezlemek çünkü.
Kalkarsın gene ayaklarının üstüne.
Vardır bir hayır, dersin, üstündeki tozu silkeler yola devam edersin.
Devam ettikçe umutla dolarsın.
Bilirsin ki, yürümeyenler devam edebildiklerini anlayamazlar.