Bir çocuk kitabı kıvamında başlayıp, hırslanmış bir çocuğun öfkesinden silahı arzulaması ile biten koca koca adamlara öykü kitabı.
İkinci öykünün girişinde anlatacağı öyküye dair " Sevgili okur. İbret olsun diye yazmadım bu öyküyü, çocuklarımızı daha iyi tanıman, sorunlarını öğrenmen, çözüm araman için yazdım" girizgahı, zaten ikinci bölümün erişkinlere olduğunu belirtiyor.
Çok beğenmedim. Çocuk ruh haline, erişkin farkındalığına öyle aman aman bir katkısı yok bence. Acımasız gibi oldu ama, daha önce de çocuk kitabı olup erişkine deli mesaj vermiş başka eserleri okumuş biri olarak fikrim bu. Çocuğa söylenecek bu kadar absürt şekilde söylenemez bence.
Bize mesaj ise daha derin psikolojik ve felsefi analizleri edebi yoğunluğu yüksek şekilde vermek gerekir diye düşünüyorum.
Ayrıca ikinci öykü, öykü değil, günlük gibi. Bir güne sıkışmış peş peşe bir kaç alakasız olay, oyuncağa hasret aç bir çocuk. Bu konu çok işlendi, yine işlenebilir ama azıcık yaratıcı olmak lazım bence.
