Aynı devirde, aynı ülkede,
Ayrı mekanlarda yaşadık.
Aynı gökyüzünü, aynı güneşi,
Yıldızları paylaştık...
Sevgiye öyle aç,öyle açtık ki...
Özlemlerin belki de son noktasındaydık
Bağladık sevgi pusulalarını,
Beyaz güvercinlerimize ,
Gökyüzüne bıraktık
Ulaşamadan yerine ,
Belki düştüler bir avcının eline .
Belki de ulaştı, aç yüreklerimize
Bizimki, çehresi çizilmemiş bir sevdaydı.
Seviyorum diyemedigimiz
Geliyorum,bekle diyemedigimiz
Bir hayaldi belki de,
İçimizi okşayıp geçen, bir meltem rüzgarıydı.
Meğer
Benim değilmiş
Sımsıkı tutunduklarım
Biriktirdiklerim
Yarınlara sakladıklarım
Durup durup sayıkladıklarım
Sevinçlerim acılarım
Ben bile ben değilken
Nasıl da sahiplenip aldanmışım...
Gittin gideli
Avare oldu gönlüm
Aklımı başıma koyamıyorum
Bir iken bin oldu derdim
Hangi yaramı sarsam bilemiyorum
Sanki bu şehir geceler düşman
Yastığa baş koysam uykuya dalamıyorum
Gittin gideli
Savaşır durur bahtıyla ömrüm
Kaç gece ağladım, kaç bahar güldüm
Dertler mi büyüdü ben mi küçüldüm
Bir türlü altından kalkamıyorum
Sonu yok bu yokuşun çık çık bitmiyor
Anladım birtanem sensiz olmuyor
Ben sustum gittin gideli
Yüreğim bir türlü susmak bilmiyor...
Üzülürsün solan bir çiçeğe,
Uçup giden çiğ tanesine,
Ya da , yıldızsız bir geceye.
Bir türlü itiraf edemezsin kendine
Bilirsin ki, doya doya ağlamak için
Hepsi sadece birer bahane...